مولای ما...
همان روز که در کوچه ها فاطمه سیلی خورد،
به ما فهماند؛
پای علی ایستادن آسان نیست... راه ولایت پر است از راهزنانی که در طمع ایمان مردمان نشسته اند، یک روز قیمت امامشان چند سکه طلاست، یک روز گندمِ ری و یک روز......
نمی دانم امروز شما را به چه فروخته اند که حرف هایت را نمی شنوند و هشدارهایت را نمی فهمند...
چقدر شبیه مولایت شده ای آقای من... خطبه هایی که می خواند و گوش هایی که نمی شنید...
یک روز جان مسلمین را بهانه کردند تا علی را از نبرد با دشمن منصرف کنند وامروز، نان مسلمین را...
پای علی ایستادن آسان نیست، فاطمی باید بود تا که فهمید...
پای تو ایستاده ایم آقاجان،
حتی اگر همهٔ آنها که روزی در کنارت بودند عافیت طلبی پیشه کنند و بشوند طلحه و زبیر زمان....
که تاریخ، پر است از داستانِ جاماندنِ اینان...
پای تو ایستاده ایم، حتی اگر نیاز باشد با خونمان، خط های قرمزت را یک به یک پر رنگ تر کنیم... پای شما ایستاده ایم همچون شهیدانمان...
اما دلمان می لرزد هروقت، تنهاییت را فریاد می زنی،
دلمان می لرزد وقتی می گویی: خسته نمی شوی از گفتن این حرفها،
صبر می کنیم به فرمان شما، و بساطشان را جمع می کنیم
آن روز که فرمانتان بر چیز دیگری رقم بخورد.......
حضرت ماه ، ما هرچه که داریم پای ولایت می دهیم جان که برای شما قابلی ندارد...
تا آخرین قطره خونمان پای ولایت ایستاده ایم ای مقتدای من...
ما این درس را از مادرمان گرفته ایم که پای ولایت از جان و مال خود بگذریم .